Geen tijd om me te vervelen

Het is zondag, eind van de morgen, begin van de middag. Hier in Musanze gebeurt er van alles. Vrijdag heb ik wat mensen van DFGFI leren kennen waaronder Winnie Eckartdt, een Duitse primatoloog. We hebben wat zitten brainstormen over wat ik hier het beste kan gaan doen. Wordt waarschijnlijk iets van een training voorbereiden en geven. Ze nodigde me ook uit om ’s avonds met een hele club uit eten te gaan. Het was de verjaardag van Martha Robbins, Amerikaanse gorilladeskundige, werkend in aan het Max Planck Instituut in Duitsland en aan een universiteit in Uganda. De stroopwafels die ik voor Winnie en Martha ’s avonds had meegenomen scoorden enorm veel punten. Ook heb ik een team gevormd met het neefje van Winnie en twee Oostenrijkse diergeneeskundestudenten om maandag een wandeling in het park te gaan maken. Geen gorilla’s maar “golden monkeys” een andere zeldzame apensoort.

Zaterdagmorgen was goed besteed. Ik had met Martha Robbins afgesproken in een leuk restaurantje. De wandeling daarnaartoe duurde iets langer dan gepland omdat de Rwandese kampioenschappen wielrennen aan de gang waren. Tig rondjes door Musanze door een handjevol renners waarvan de koplopers naar mijn mening verrekte hard door de bocht gingen.

Martha vertelde dat ze een National Geographic reis met rijke Amerikanen had voorzien van informatie over gorillagedrag, -leefgebied en -bescherming. Ze was een paar jaar geleden Providence tegen het lijf gelopen toen die haar MSc-opleiding deed bij het ITC en haar veldwerk deed in Virunga. Nu proberen we de onderzoeksresultaten te publiceren. Verder liet ze zien met wat voor onderzoek en projecten ze nu bezig is. Mijn verhalen over mijn ITC en WWF activiteiten resulteerde in een paar aardige ideeën die wel een poging tot actie waard zijn. Daarover zal ik een apart verhaal schrijven. Is te veel voor nu.

‘s Middags kreeg ik bij een bezoek aan de Volcanoes Safari Lodge ineens het idee in een totaal andere wereld beland te zijn. Waar ik in de stad als blanke opval, waren er bij de lodge alleen maar blanken, behalve de mensen in de bediening. Een kopje thee kost daar 5 US$, eten lukt vast niet beneden de 50 $ en voor een overnachting betaal je de hoofdprijs van meer dan 1000 $ per nacht. Geeft een beetje koloniaal gevoel waar ik niet zo dol op ben.

Het laatste stuk naar de lodge ging over een afschuwelijk slecht weggetje. Bij de lodge aangekomen heb je aan de ene kant een fantastisch uitzicht over een kratermeer met eilandjes. Aan de andere kant zie je de meest oostelijke vulkanen van Virunga. Helaas was het zicht niet al te best. Maar de contouren van de op een na hoogste vulkaan, de Muhabura (4127 m) waren nog wel te zien. Voor de daarachtergelegen Gahinga (3474 m) en Sabyinyo (3634 m) moest je wel goed zoeken. Lekker een tijdje zitten kijken naar allerlei vogels die ik niet ken maar wel mooi vond.

Vanmorgen nam het boeken van de Golden Monkey Trail anderhalf uur in beslag. Nu zit ik in een restaurantje met goed internet. Ik heb wat foto’s en filmpjes bewerkt en de lunch is besteld. Winnie vertelde dat de Nederlandse voeetbaldames straks de finale spelen. Of ik zin had om die wedstrijd in de kroeg te gaan kijken. Ik zal eens kijken of ik nog iets oranjes aan kleding meegenomen heb :-)

Vrolijke groeten en maak er weer wat leuks van komende week!
Iris