Golden Monkey Business
Door: Iris van Duren
Blijf op de hoogte en volg Iris
09 Juli 2019 | Rwanda, Musanze
Aapjes (nog geen gorilla’s) gespot. Maandagmorgen stapte ik samen met een paar nieuwverworven kameraadjes in een taxi richting de Park’s Office aan de rand van het Virunga park. Gorilla’s kijken kost hier 1500 US$ dus dat ga ik op een andere manier proberen te regelen. De 100 US$ voor de “Golden monkey trekking” is ook niet goedkoop maar was wel erg leuk. Ik vrees dat Rwanda zichzelf de komende jaren in de vingers gaat snijden met die extreem hoge toegangsprijzen. Alleen mikken op de absolute elite en helemaal niks aanbieden voor het middensegment of de budgettoeristen eist nu al zijn tol. Vrijwel alle goedkope en middenklassehotels blijken failliet te gaan. Ook in mijn B&B heb ik maar een keer een groepje van 4 gasten gezien maar verder ben ik tot nu toe de enige.
Terug naar de golden monkeys. Deze soort staat op de IUCN-rode lijst aangeduid als “bedreigd” en wordt nergens anders ter wereld gevonden dan in Virunga en Gishwati Forest (niet zo ver hier vandaan). Behalve dat ze bamboescheuten, fruit en af en toe insekten eten en in groepen van een stuk of dertig leven is er nog niet zo heel erg veel bekend over deze soort. Wel dat het de enige apensoort is die in de berggorillahabitat voorkomt en dat ze hun naam te danken hebben aan de goudbruine vacht die mooi oplicht in de zon. Deogratias Tuyisingize, werkzaam hier bij het DFGFI, is bezig met studie naar en een actieplan voor bescherming van de golden monkey. Er zijn nu twee groepen die gewend zijn aan mensen en die bezocht kunnen worden.
Na registratie bij de park’s office kregen we een korte intro op wat ons te wachten stond. Onze gids Francis vertelde wat je wel en niet moest doen als we bij de groep apen aangekomen waren. Het was nog twintig minuten rijden naar het startpunt van de wandeling. Van daaruit ging het eerst een stukje licht bergopwaarts tussen landbouwveldjes door. Op enkele velden waren vrouwen de volgens mij loodzware zwarte grond om te ploegen. En overal probeerden joelende kleine kinderen aandacht te trekken.
Vlak voor het bamboebos stond een gewapende “guard” ons op te wachten. Die ging voor om te zorgen dat we niet tegen bosolifanten of stropers zouden aanlopen. De klim werd wat steiler en modderiger en ik vond het tempo van “de jonge honden” vooraan in de groep net iets te hoog. In de achterhoede was er ook meer tijd om foto’s te maken. De struktuur van bamboe is heel anders dan loof-of naaldbos. Prachtig. Af en toe zijn er wat open plekken met varens en kruidachtige soorten die doorkijkjes bieden over het park. Genieten!
Na ruim een half uur klimmen moesten we op een open plek onze tassen achter laten. Gewapend met alleen onze camera’s doken we weer het bamboebos in waar we al snel omringd waren door de aapjes. Eerst voorzichtig maar daarna zonder angst daalden ze af uit de hoogte om op de grond de verse bamboescheuten te plukken en in hun wangzakken te proppen. Het uur vloog om. Terug naar de rugzakken om de afdaling weer in te zetten.
Onze andere gids Emmanuel was goed gezelschap op de terugweg. Een jonge kerel die op de Universiteit “tourism and conservation” had gestudeerd. Hij vertelde dat er ongeveer 150 rangers werkzaam zijn in het vulkanenpark. Behalve de gidsen die toeristen rondleiden zijn er ook grote aantallen rangers opgeleid om sporen van stropers te herkennen, GPS-data daarover te verzamelen en vallen en strikken onschadelijk te maken.
Een ander interessant verhaal vond ik dat er een plan bestaat om een heel stuk landbouwgebied ten zuiden van het park weer terug te geven aan de natuur. Daarvoor moeten er natuurlijk wel grote aantallen mensen verhuisd worden. Hoe dat moet gaan gebeuren is nog onduidelijk en ligt erg gevoelig. Zonder een goede alternatieve locatie voor de boeren of een andere bron van inkomsten krijg je geen steun van de bevolking. Gezien de bevolkingsdichtheid is een alternatieve locatie denk ik vreselijk lastig. Dus dit zal nog een hele klus worden.
Nadat we het bamboebos weer achter ons hadden gelaten vertelde Emmanuel dat hij graag meer zou willen doen met GIS en data. Dat vond hij machtig interessant. En wat bleek ook nog: Hij was een van de rangers die Providence mee had geholpen bij het verzamelen van data voor haar MSc onderzoek. De wereld is klein! Deze jongeman gun ik van harte een studiebeurs om op het ITC een opleiding te komen doen. Ik heb hem wat gegevens gegeven. Hij heeft in ieder geval z’n bachelor wat een vereiste is. Wie weet?
Om onze succesvolle excursie af te sluiten zijn we op de terugweg gestopt bij de winkeltjes van redrocks initiative. Dat is een organisatie die kansarme mensen helpt om een bestaan op te bouwen. Daar lopen mensen rond met waanzinnig creatieve ideeen en er worden prachtige producten gemaakt. Zowel gebruiksvoorwerpen als kunst. En dat laatste is zeker geen amateuristisch prutswerk maar daar zaten echt prachtige dingen tussen. Er worden ook trainingen en workshops over van alles en nog wat gegeven. Kijk voor de gein eens op www.redrocksinitiative.org/
Nou, het is weer voldoende voor deze keer lijkt me.
Tijd voor een welverdiend pilsje!
Iris
Terug naar de golden monkeys. Deze soort staat op de IUCN-rode lijst aangeduid als “bedreigd” en wordt nergens anders ter wereld gevonden dan in Virunga en Gishwati Forest (niet zo ver hier vandaan). Behalve dat ze bamboescheuten, fruit en af en toe insekten eten en in groepen van een stuk of dertig leven is er nog niet zo heel erg veel bekend over deze soort. Wel dat het de enige apensoort is die in de berggorillahabitat voorkomt en dat ze hun naam te danken hebben aan de goudbruine vacht die mooi oplicht in de zon. Deogratias Tuyisingize, werkzaam hier bij het DFGFI, is bezig met studie naar en een actieplan voor bescherming van de golden monkey. Er zijn nu twee groepen die gewend zijn aan mensen en die bezocht kunnen worden.
Na registratie bij de park’s office kregen we een korte intro op wat ons te wachten stond. Onze gids Francis vertelde wat je wel en niet moest doen als we bij de groep apen aangekomen waren. Het was nog twintig minuten rijden naar het startpunt van de wandeling. Van daaruit ging het eerst een stukje licht bergopwaarts tussen landbouwveldjes door. Op enkele velden waren vrouwen de volgens mij loodzware zwarte grond om te ploegen. En overal probeerden joelende kleine kinderen aandacht te trekken.
Vlak voor het bamboebos stond een gewapende “guard” ons op te wachten. Die ging voor om te zorgen dat we niet tegen bosolifanten of stropers zouden aanlopen. De klim werd wat steiler en modderiger en ik vond het tempo van “de jonge honden” vooraan in de groep net iets te hoog. In de achterhoede was er ook meer tijd om foto’s te maken. De struktuur van bamboe is heel anders dan loof-of naaldbos. Prachtig. Af en toe zijn er wat open plekken met varens en kruidachtige soorten die doorkijkjes bieden over het park. Genieten!
Na ruim een half uur klimmen moesten we op een open plek onze tassen achter laten. Gewapend met alleen onze camera’s doken we weer het bamboebos in waar we al snel omringd waren door de aapjes. Eerst voorzichtig maar daarna zonder angst daalden ze af uit de hoogte om op de grond de verse bamboescheuten te plukken en in hun wangzakken te proppen. Het uur vloog om. Terug naar de rugzakken om de afdaling weer in te zetten.
Onze andere gids Emmanuel was goed gezelschap op de terugweg. Een jonge kerel die op de Universiteit “tourism and conservation” had gestudeerd. Hij vertelde dat er ongeveer 150 rangers werkzaam zijn in het vulkanenpark. Behalve de gidsen die toeristen rondleiden zijn er ook grote aantallen rangers opgeleid om sporen van stropers te herkennen, GPS-data daarover te verzamelen en vallen en strikken onschadelijk te maken.
Een ander interessant verhaal vond ik dat er een plan bestaat om een heel stuk landbouwgebied ten zuiden van het park weer terug te geven aan de natuur. Daarvoor moeten er natuurlijk wel grote aantallen mensen verhuisd worden. Hoe dat moet gaan gebeuren is nog onduidelijk en ligt erg gevoelig. Zonder een goede alternatieve locatie voor de boeren of een andere bron van inkomsten krijg je geen steun van de bevolking. Gezien de bevolkingsdichtheid is een alternatieve locatie denk ik vreselijk lastig. Dus dit zal nog een hele klus worden.
Nadat we het bamboebos weer achter ons hadden gelaten vertelde Emmanuel dat hij graag meer zou willen doen met GIS en data. Dat vond hij machtig interessant. En wat bleek ook nog: Hij was een van de rangers die Providence mee had geholpen bij het verzamelen van data voor haar MSc onderzoek. De wereld is klein! Deze jongeman gun ik van harte een studiebeurs om op het ITC een opleiding te komen doen. Ik heb hem wat gegevens gegeven. Hij heeft in ieder geval z’n bachelor wat een vereiste is. Wie weet?
Om onze succesvolle excursie af te sluiten zijn we op de terugweg gestopt bij de winkeltjes van redrocks initiative. Dat is een organisatie die kansarme mensen helpt om een bestaan op te bouwen. Daar lopen mensen rond met waanzinnig creatieve ideeen en er worden prachtige producten gemaakt. Zowel gebruiksvoorwerpen als kunst. En dat laatste is zeker geen amateuristisch prutswerk maar daar zaten echt prachtige dingen tussen. Er worden ook trainingen en workshops over van alles en nog wat gegeven. Kijk voor de gein eens op www.redrocksinitiative.org/
Nou, het is weer voldoende voor deze keer lijkt me.
Tijd voor een welverdiend pilsje!
Iris
-
09 Juli 2019 - 19:22
Hans:
Hoi Iris,
Boeiende dag en het zijn prachtige apen. Veel plezier verder. -
10 Juli 2019 - 04:44
Lise-Lotte:
Hi Iris, Erg leuk om je ervaringen in Rwanda zo te volgen! En wat voor een ervaringen, gaaf hoor! Geniet ervan!
-
10 Juli 2019 - 09:34
Wilma Meijerink:
Ha Iris, wat kun je toch boeiend vertellen, het is ontzettend leuk om je ervaringen te lezen.
Veel plezier en lekker genieten! Hartelijke groeten, Wilma
-
10 Juli 2019 - 10:55
Lisanne:
Leuk geschreven Iris, ik ga je zeker blijven volgen! Fijne tijd daar! -
11 Juli 2019 - 05:38
Wendy:
Wat ontzettend leuk om te lezen Iris, wat een geweldige dag en dan de apen zo dicht bij gezien, gaaf!
Mooie foto's! -
11 Juli 2019 - 10:09
Bram:
Wat gaaf om te lezen Iris! Je maakt een hoop bijzondere dingen mee met boeiende verhalen!
groet van Bram uit Zeist -
11 Juli 2019 - 18:38
Hilde:
Jemig wat een dure apen! Dat is dan toch wel weer interessant, want inderdaad is het wel zaak voor de apen zelf om het toerisme aantrekkelijk te houden. Het voor het toerisme om het voor de gemeenschap de moeite waard te houden. Een aapje dat nog uit de mouw moet komen. Maar verder, wat een heerlijke verhalen schrijf je toch. Geweldig om je zo te mogen volgen! Op naar een nieuwe avontuur en verhaal:-) -
16 Juli 2019 - 07:01
Roos:
He Iris, bedankt voor je levendige beschrijvingen en je ervaringen. leuk en interessant om te lezen.
je foto s complementeren mooi je ervaringen. Succes en veel plezier!! Fijne tijd daar.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
