Veldwerk

Oorspronkelijk was het idee geweest om maandag de hele dag op veldwerk te gaan. Maar omdat de voorbereidingen vrijdag minder snel verliepen dan gehoopt had ik voorgesteld om pas na de koffiepauze weg te gaan. Dan hadden we de vrijdagmiddag nog tijd voor het maken van een kaart die we het veld mee in konden nemen. Die moest dan op maandag alleen nog even geprint worden.

Maar maandagmorgen bleek een echte maandagmorgen die zelfs duurde tot halverwege de middag. Niets werkte. En als het werkte dan ging het niet goed. Eerst was diegene met de sleutel van het lokaal laat. Daarna bleek dat vrijwel niemand een goed kaartje klaar had. En op het moment dat we dat “quick and dirty” toch in elkaar geknutseld hadden liepen we tegen een ander probleem aan. De universiteit heeft geen kleurenprinter. En op een zwart/wit kaartje konden we de verschillende kaarteenheden niet goed van elkaar onderscheiden. Ook de genummerde locaties waar we naar toe zouden gaan waren niet leesbaar. Met kunst en vliegwerk hebben we zo goed als het kon er toch nog iets van gemaakt.

Omdat dit allemaal extra tijd kostte werd dus in overleg met de mensen van de universiteit afgesproken: tot de lunch voorbereiden, om 13:00 uur lunch en uiterlijk 14:00 uur de bus in voor veldwerk. Dat laatste had ik nog eens extra benadrukt omdat er anders wel heel weinig tijd overbleef voor veldwerk. Maar ja. Tijd is een relatief begrip.

Tegen 12 uur hadden we kaartjes geprint die we in ieder geval konden gebruiken om de locaties te vinden waar we heen wilden. Daarna zijn we met de cursisten naar buiten gegaan om de GPS-en goed in te stellen. Als de instellingen niet goed zijn dan leg je verkeerde coördinaten vast. Het leggen van de link tussen een vegetatieopname en hoe op die betreffende plek het satellietbeeld er uitziet kan dan niet. Dat kan je hele analyse verpesten.

We waren iets na 13:00 uur terug in de kantine van de universiteit om te wachten op de volgende vertraging: de lunch. Tegen 13:45 kwam het bericht dat er een lunch op een andere plek geregeld was. Daarvoor moesten we eerst met de bus naar een restaurant. Even een snel broodje kennen ze niet. Dus voordat iedereen de warme maaltijd achter de kiezen had en de bus in schuifelde was het bijna 15:30.

Het hele kleine beetje wat er van de middag over bleef was gelukkig nog wel nuttig. Abel ging naast de chauffeur zitten om hem te vertellen waar we naar toe wilden. We hadden een stukje bos uitgekozen waar we de eerste vegetatieopname zouden maken. Een clubje bavianen wachtte ons op. Het was niet veilig om daar de bus uit te stappen. Maar een klein stukje verderop kon dat wel. Toch zijn we maar niet te ver het bos in gegaan. Daarom bleef deze stop beperkt tot een korte discussie bij de bus over hoe je het opnameformulier op deze plek in zou vullen. Op twee andere plaatsen, in grasland en een droog rijstveld, hebben we nog wel serieuze opnames kunnen maken. Op de terugweg zakte een wazig zonnetje achter de horizon. En twintig minuten later werden we netjes voor ons hotel afgezet.