Interview met Wildlife Conservation Society
Door: Iris van Duren
Blijf op de hoogte en volg Iris
30 Juli 2019 | Rwanda, Kitabi
Ik was het al van plan. Maar nu op speciaal verzoek van mijn eerwaarde collega Thomas is hier een verslag van mijn bezoek aan Mediatrice Bana, oud-ITC studente. Zoals eerder al verraden werkt Mediatrice voor de Wildlife Conservation Society. Ze is hoofd van Nyungwe Forest Project. Op zondagavond zijn we eerst gezellig uit eten geweest. Ze nam me mee naar “de stad” waarvan ik geen idee had welke. Dat bleek Rusizi te zijn. De grensstad met Congo, ongeveer 40 minuten rijden vanaf Gisakura. De lodge waar we aten had een prachtig terras met uitzicht op verlichte vissersbootjes op Lake Kivu. Onderweg en tijdens het eten hebben we lekker herinneringen opgehaald en bijgekletst.
Maandagmorgen ben ik twee uur op het kantoor van WCS geweest. Weer een hoop wijzer geworden. De Wildlife Conservation Society is net als het Wereld Natuur Fonds een NGO die streeft naar natuurbescherming. Maar de insteek van WCS is voornamelijk wetenschappelijk onderzoek. De uitvoer van natuurbescherming en de samenwerking met lokale bevolking is in handen van de overheid en andere NGO’s. De aandacht van WCS is gericht op data verzamelen, analyseren en publiceren.
Het verzamelen van gegevens over flora en fauna in Nyungwe gebeurt zeer systematisch. Elke vijf jaar worden dezelfde transecten gelopen (of geklommen). Zo’n transect is een afstand van 3 km in een rechte lijn van noord naar zuid. En die transecten zijn op regelmatige afstanden verdeeld over het hele park. Als ik het goed begrepen heb zijn het er een stuk of dertig. Gezien het soort terrein en jungle waar men zich een weg door moet hakken is dit een prestatie van olympisch niveau. Petje af.
Waar enorm veel behoefte aan is dat is aan meer wildlife camera’s. Met deze camera’s kan veel meer wild gespot worden dan wanneer men te voet door het bos loopt. Er zijn zo al een aantal nieuwe soorten ontdekt waarvan men nog niet wist dat die in Nyungwe zaten.
Eigenlijk zou iedereen zich moeten realiseren dat het verzamelen van veldgegevens ontzettend veel moeite, tijd en mankracht kost en dus ook ontzettend duur is. En toch is het noodzakelijk om voldoende te weten over hoe het er voor staat met onze natuur, wat er op welke plek precies verandert en waardoor. Alleen dan kunnen we goede natuurbescherming bieden. Helaas wordt er door veel overheden wereldwijd relatief weinig geld uitgetrokken om dit soort structurele monitoring en onderzoek uit te voeren. NGO’s zoals WCS, WWF en vele anderen dragen op dit moment op projectbasis veel bij. Maar het schort vaak aan gecoördineerde aanpak. Dat is in Rwanda ook zo volgens Mediatrice en collega’s.
De WCS medewerkers waren unaniem in hun antwoord toen ik vroeg waar ze de overheid van Rwanda een dik compliment voor wilden geven. Dat was de inzet van de overheid om de beschermingsstatus van Nyungwe op te krikken van “reservaat” naar officieel “Nationaal park”. Voorheen waren er duizenden mensen die bouwmaterialen, planten en dieren uit het bos haalden. Dat mag niet meer sinds Nyungwe een Nationaal Park is. Ook de ontwikkeling van ecotoerisme levert een belangrijke bijdrage aan natuurbescherming.
Met het onderzoek van Dominique Mvunabandi (ook oud ITC-er) nog in mijn hoofd, vroeg ik of het klopt dat de theeplantages enorm uitgebreid zijn de laatste vijf jaar. Dat klopte inderdaad. Tot mijn verrassing wordt dat echter niet gezien als bedreiging voor het park. Ten eerste verschaft de theeindustrie veel werkgelegenheid en inkomsten voor de lokale bevolking. Ten tweede wordt er geen primair bos gekapt maar komt de thee in de plaats van Eucalyptusplantages. Dat heeft een positief effect in de zin dat er een vermindering is in de conflicten tussen mensen en wildlife. Wild heeft niks te zoeken in theeplantages. Dieren blijven dan liever in het bos. Dus dit wordt gezien als een betere buffer om het park dan Eucalyptus. Weer wat geleerd! Wel is er een conflict tussen natuurherstel en de aanleg van theeplantages.
Als tegenprestatie voor de leuke discussie heb ik mijn materialen van de training voor de DFGFI mensen achtergelaten. Protais, de monitoring officier, gaf aan dat hij wel met GIS werkt maar ook graag wat meer van remote sensing wilde weten. Ik heb hem laten zien wat er in de presentaties te vinden is. En mocht hij vragen hebben dan kan hij een mailtje sturen (of een cursus bij het ITC komen volgen natuurlijk).
En na gedane arbeid is het goed vakantie vieren. Mediatrice had geregeld dat er een chauffeur me naar mijn volgende accommodatie zou brengen. Dan kon ik mooi onderweg nog even de “canopy walk” doen. Dat is een ommetje van anderhalf á twee uur met een oversteek van een dal via een smalle metalen hangbrug. Met beperkte mate van hoogtevrees wel even spannend maar toch prima te doen. Ik had een supertoffe gids mee met de mooie naam “Hope”. Zeer gedreven, veertien jaar ervaring als gids en geinteresseerd in verder studeren. Ook deze gast zou ik best graag als student op het ITC verwelkomen.
Zo, en nu is het tijd om weer even de benen te strekken.
Groeten vanuit Kitabi.
Iris
Maandagmorgen ben ik twee uur op het kantoor van WCS geweest. Weer een hoop wijzer geworden. De Wildlife Conservation Society is net als het Wereld Natuur Fonds een NGO die streeft naar natuurbescherming. Maar de insteek van WCS is voornamelijk wetenschappelijk onderzoek. De uitvoer van natuurbescherming en de samenwerking met lokale bevolking is in handen van de overheid en andere NGO’s. De aandacht van WCS is gericht op data verzamelen, analyseren en publiceren.
Het verzamelen van gegevens over flora en fauna in Nyungwe gebeurt zeer systematisch. Elke vijf jaar worden dezelfde transecten gelopen (of geklommen). Zo’n transect is een afstand van 3 km in een rechte lijn van noord naar zuid. En die transecten zijn op regelmatige afstanden verdeeld over het hele park. Als ik het goed begrepen heb zijn het er een stuk of dertig. Gezien het soort terrein en jungle waar men zich een weg door moet hakken is dit een prestatie van olympisch niveau. Petje af.
Waar enorm veel behoefte aan is dat is aan meer wildlife camera’s. Met deze camera’s kan veel meer wild gespot worden dan wanneer men te voet door het bos loopt. Er zijn zo al een aantal nieuwe soorten ontdekt waarvan men nog niet wist dat die in Nyungwe zaten.
Eigenlijk zou iedereen zich moeten realiseren dat het verzamelen van veldgegevens ontzettend veel moeite, tijd en mankracht kost en dus ook ontzettend duur is. En toch is het noodzakelijk om voldoende te weten over hoe het er voor staat met onze natuur, wat er op welke plek precies verandert en waardoor. Alleen dan kunnen we goede natuurbescherming bieden. Helaas wordt er door veel overheden wereldwijd relatief weinig geld uitgetrokken om dit soort structurele monitoring en onderzoek uit te voeren. NGO’s zoals WCS, WWF en vele anderen dragen op dit moment op projectbasis veel bij. Maar het schort vaak aan gecoördineerde aanpak. Dat is in Rwanda ook zo volgens Mediatrice en collega’s.
De WCS medewerkers waren unaniem in hun antwoord toen ik vroeg waar ze de overheid van Rwanda een dik compliment voor wilden geven. Dat was de inzet van de overheid om de beschermingsstatus van Nyungwe op te krikken van “reservaat” naar officieel “Nationaal park”. Voorheen waren er duizenden mensen die bouwmaterialen, planten en dieren uit het bos haalden. Dat mag niet meer sinds Nyungwe een Nationaal Park is. Ook de ontwikkeling van ecotoerisme levert een belangrijke bijdrage aan natuurbescherming.
Met het onderzoek van Dominique Mvunabandi (ook oud ITC-er) nog in mijn hoofd, vroeg ik of het klopt dat de theeplantages enorm uitgebreid zijn de laatste vijf jaar. Dat klopte inderdaad. Tot mijn verrassing wordt dat echter niet gezien als bedreiging voor het park. Ten eerste verschaft de theeindustrie veel werkgelegenheid en inkomsten voor de lokale bevolking. Ten tweede wordt er geen primair bos gekapt maar komt de thee in de plaats van Eucalyptusplantages. Dat heeft een positief effect in de zin dat er een vermindering is in de conflicten tussen mensen en wildlife. Wild heeft niks te zoeken in theeplantages. Dieren blijven dan liever in het bos. Dus dit wordt gezien als een betere buffer om het park dan Eucalyptus. Weer wat geleerd! Wel is er een conflict tussen natuurherstel en de aanleg van theeplantages.
Als tegenprestatie voor de leuke discussie heb ik mijn materialen van de training voor de DFGFI mensen achtergelaten. Protais, de monitoring officier, gaf aan dat hij wel met GIS werkt maar ook graag wat meer van remote sensing wilde weten. Ik heb hem laten zien wat er in de presentaties te vinden is. En mocht hij vragen hebben dan kan hij een mailtje sturen (of een cursus bij het ITC komen volgen natuurlijk).
En na gedane arbeid is het goed vakantie vieren. Mediatrice had geregeld dat er een chauffeur me naar mijn volgende accommodatie zou brengen. Dan kon ik mooi onderweg nog even de “canopy walk” doen. Dat is een ommetje van anderhalf á twee uur met een oversteek van een dal via een smalle metalen hangbrug. Met beperkte mate van hoogtevrees wel even spannend maar toch prima te doen. Ik had een supertoffe gids mee met de mooie naam “Hope”. Zeer gedreven, veertien jaar ervaring als gids en geinteresseerd in verder studeren. Ook deze gast zou ik best graag als student op het ITC verwelkomen.
Zo, en nu is het tijd om weer even de benen te strekken.
Groeten vanuit Kitabi.
Iris
-
30 Juli 2019 - 12:58
Irma:
Kan niet wachten op de foto's :-))) -
30 Juli 2019 - 19:13
Thomas:
Chapeau chapeau!!! :-)
Leuk om over Mediatrice te horen! Dat was destijds een super goede student en het is fijn om te horen dat ze goed terecht is gekomen en eén dat ze geweldig werk doet! Fantastisch, bedankt voor deze update. -
31 Juli 2019 - 06:01
Corné:
Hoi Iris,
leuk dat je mij ook op jouw verslag verzendlijst hebt gezet. Ben sinds gisteren terug van vakantie, dus moet dezer dagen eerst al jouw eerdere verslagen gaan doorlezen. Krijg de indruk dat je weer zeer actief bent. Maar ja, je bent dan ook een stuk jonger dan ik. Fijn verblijf verder in Ruanda!
-
01 Augustus 2019 - 05:03
Wendy:
Leuk en interessant allemaal! Gaaf de "canopy walk", ziet er wel spannend uit! Geniet nog! -
01 Augustus 2019 - 09:26
John Dierx:
Zo echt wel gaaf allemaal wat je daar allemaal weer aan het doen bent! Let je wel op dat je geen vliegende ebola mee naar huis neemt?! En dan die hangbrug...had je voldoende ondergoed bij je en hoeveel kleuren was het? Ik heb in Nieuw Zeeland een dappere poging gewaagd en ik denk dat dat een eitje was vergeleken met dit. Dus wel respect met je hoogtevrees dit soort bruggen te trotseren.
Als ik het zo lees heb jij je klas volgend jaar alweer volzitten met Rwandezen en -genen dus veel plezier met het verzamelen van de volgende lichting en meteen veiligstellen van meer van dit soort trips.
Tot volgende blog maar weer -
02 Augustus 2019 - 08:54
Johan Stemerdinge :
Hoi Iris, weer een interessant verhaal ! Met de moderne technologie krijg je natuurlijk altijd een betere monitoring van het leven in de jungle. Bijzonder om te lezen, dat we gelukkig nog steeds weer nieuwe dieren en planten blijven ontdekken. ENJOY! -
03 Augustus 2019 - 09:52
Elmar:
Echt super Iris om op deze manier uit het veld de ervaringen te horen! Ik denk dat dit de enige manier is om echt 'eerlijke' informatie te verkrijgen. En natuurlijk heel erg leuk dat je daar ook mensen persoonlijk kent! Was weer erg leuk om te lezen:) Veel plezier! -
10 Augustus 2019 - 11:23
Mediatrice:
You are too kind @ Thomas! Looking forward to your visit too...hopefully soon..........
Thank you Iris for your visit and wonderful discussions. Let's keep in touch
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
