WWF-Mozambique

Als je dan toch in het Zambezi-gebied bent, dan is het natuurlijk leuk om te kijken of je nog een klein klusje voor het Wereld Natuur Fonds kunt doen. Zo krijg je een kijkje in de keuken van het WWF elders op de wereld. En je ziet meer dan bij een gemiddeld toeristisch uitstapje.

Een paar weken voor vertrek had ik contact met Bart, WWF medewerker in Zeist. Hij hielp even met contact leggen met de WWF mensen in Beira. En het leek hem een goed idee als ik ze een beetje kon helpen met training in kaartlezen en GPS gebruik. Bart had ook uitgevonden dat het gebruik van kaarten niet een dagelijkse gang van zaken is in Afrika. En dat terwijl het toch onmisbare informatie is. Maar het zit eenvoudigweg niet in hun belevingswereld. Als ze ergens naar moeten, kijken ze niet op een kaart. Ze vragen het wel een paar keer. En ruimtelijke planning, zoals bij ons bijvoorbeeld een bestemmingsplan, kennen ze niet in Mozambique.

Dus… zo gezegd, zo gedaan. Ik heb contact opgenomen met Alexandre Milice. Als ik het goed heb begrepen is hij de project manager van het kantoor in Beira. Hij was in de eerste week van de cursus al een keer kennis komen maken. En we spraken af dat ik de mensen van het WWF kantoor in Beira, en eventueel nog wat anderen nog een paar dagen zou bezig houden.

Alex vertelde dat er hard wordt gewerkt aan natuurherstel in de benedenloop van de Zambezi. Een van de voornaamste doelstellingen in dit gebied is het herstellen van de natuurlijke dynamiek van de rivier en de wetlands in de Zambezi-delta. Op dit moment worden er een aantal activiteiten uitgevoerd waar binnenkort veel meer over in het nieuws zal komen.

Maar om het succes van deze ingrepen te meten is een zogenaamde monitoring nodig. Dat wil zeggen dat op regelmatige momenten metingen worden gedaan om te kijken of het de goede kant op gaat met de natuur. En daarvoor moet er in kaart gebracht wordt welk landgebruik er is en hoe de vegetatie verandert. Dat kan met behulp van satellietbeelden. Het WWF team in Beira wil dat graag doen en daarover hebben we uitgebreid gepraat. Het is alleen wel duidelijk dat het team van WWF Mozambique daar niet de mensen voor heeft. Er is te weinig menskracht en niemand heeft de juiste opleiding om dit te kunnen doen.

Van te voren had ik aangeboden om vier dagen te kunnen helpen. Er werd voorkeur gegeven aan drie halve dagen. Ook prima. Op de eerste ochtend kwam Alex me ophalen bij het hotel. Bij de universiteit mochten we in het zaaltje waar ik ook de cursus had gedraaid. Daar kon ik ook de hand schudden met Jeremias Isaias, een projectmedewerker van WWF Mozambique. En aan het eind van de ochtend kwam Felizbela George Mulaveia, een dame van het lokale waterschap, ook meedoen.

Het programma heb ik zo gemaakt dat we de tijd zo nuttig mogelijk konden besteden. Een bezoek aan het project in de Zambezi-delta was niet haalbaar. De afstand over erg slechte wegen was te groot. In plaats daarvan leek het me nuttig om aandacht te besteden aan drie dingen: GPS gebruik, het illustreren hoe een satellietbeeld gebruikt kan worden voor het maken van een vegetatiekaart en ten slotte een discussie over wat er nodig is voor het monitoren van het project. Ik had de indruk dat geen van de drie deelnemers ooit echt op een gestructureerde manier vegetatiebeschrijvingen had uitgevoerd. Dus we zijn een keer het hele proces doorgelopen. Van doelstelling tot welke gegevens je moet verzamelen. En van geplande locatie tot navigeren naar het punt en het beschrijven van wat je in werkelijkheid ziet. Vooral het kijken naar een voorbeeld van een formulier waarop je alle gegevens netjes op eenzelfde manier kan noteren was volgens mij erg nuttig.

Op de laatste dag had ik gehoopt nog een kijkje kunnen nemen op het WWF kantoor in Beira. Helaas viel dat in het water doordat een vergadering van Alex enorm uit was gelopen. Maar goed, dat is dan maar weer een typisch Afrikaans einde van mijn Mozambikaanse avontuur. Ik wacht nieuwsgierig af wat er daar verder gebeuren gaat.